Σήμερα έχουμε το πρώτο book review της χρονιάς (πυροτεχνήματα, χειροκροτήματα, το κοινό ζητοκραυγάζει...φτάνει :P) Είναι λίγο απαράδεκτο αυτό που θα πω αλλά είχα πολύ καιρό να ξεκινήσω ένα βιβλίο και να το τελειώσω χωρίς να το παρατήσω, γενικά δεν είχα πολύ όρεξη για διάβασμα. Αυτό το μήνα όμως τα πράγματα άλλαξαν και μέχρι τώρα έχω διαβάσει 4 βιβλία και πάω για το 5ο!! Σήμερα όμως θα επικεντρωθούμε σε ένα από αυτά, που έχει πολύ ενδιαφέρον από την πρώτη κιόλας ματιά. Το βιβλίου λέγεται ''Ο Αντικαταστάτης'' και είναι γραμμένο από την Brenna Yovanoff. Σίγουρα το εξώφυλλο και η περιγραφή του βιβλίο στο πίσω μέρος σου δίνει ανατριχίλες...πάμε όμως πιο κοντά να το δούμε...:
Οπισθόφυλλο:Στην ιστορία, η Έμμα είναι τεσσάρων. Βγαίνει από το κρεβάτι της και διασχίζει το δωμάτιο με τις πιτζαμούλες της. Όταν απλώνει το χέρι της ανάμεσα από τα κάγκελα, το πράγμα στην κούνια πλησιάζει. Προσπαθεί να τη δαγκώσει, και εκείνη τραβά πίσω το χέρι της αλλά δεν οπισθοχωρεί. Περνάνε όλη τη νύχτα με το να κοιτάζονται στο σκοτάδι. Το πρωί, το πράγμα είναι ακόμη κουρνιασμένο στο στρωματάκι με τα αρνάκια και τα παπάκια, ατενίζοντας την. Δεν είναι ο αδελφός της. ΕΊΜΑΙ ΕΓΏ.
Υπόθεση:Ο Μάκι Ντόιλ είναι ο Αντικαταστάτης. Ο Μάκι δεν είναι ένας από εμάς. Παρόλο που ζει στη μικρή πόλη Τζέντρι, προέρχεται από ένα κόσμο με σήραγγες και μαύρα ζοφερά νερά, έναν κόσμο με ζωντανά νεκρά κορίτσια που διοικείται από μια μικρή πριγκίπισσα. Είναι ένας Αντικαταστάτης -αφέθηκε στην κούνια ενός ανθρώπινου μωρού πριν από δεκαέξι χρόνια. Τώρα εξαιτίας θανάσιμων αλλεργιών στο σίδερο, στο αίμα και στα καθαγιασμένα εδάφη, ο Μάκι αργοπεθαίνει στον ανθρώπινο κόσμο. Ο Μάκι θα έδινε τα πάντα να ζήσει ανάμεσα μας. Θέλει μόνο να παίζει το μπάσο του και να ανακαλύψει περισσότερα για την αινιγματική Τέιτ. 'Οταν όμως εξαφανίζεται η μικρή αδερφή της Τέιτ, ο Μάκι ωθείται υποχρεωτικά στον υπόγειο κόσμο του Τζέντρι. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα σκοτεινά πλάσματα που ζουν εκεί και να βρει τη δικαιωματική του θέση στον κόσμο μας ή στο δικό τους.
Πρώτη φορά είχα δει αυτό το βιβλίο σε ένα παζάρι. Μόλις είδα το ''σκοτεινό'' εξώφυλλο και διάβασα το οπισθόφυλλο, είχα παγώσει λιγάκι, γέλασα αμήχανα και το άφησα στη θέση του γιατί δεν είχα σκοπό να ξεκινήσω να το διαβάσω και να μην κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια. Μετά από μερικούς μήνες έπεσε πάλι στα χέρια μου αυτό το βιβλίο, πήρα θάρρος και λέω, αυτό ήτανε, θα το διαβάσω. (Αν διαβάσεις μόνο το οπισθόφυλλο χωρίς της υπόθεση, το βιβλίο φαίνεται πολύ spooky!) Anyway, τελικά το διάβασα με ιδιαίτερη ευκολία, δεν ήταν τόσο τρομακτικό όσο φανταζόμουν (ακόμα και βράδυ διάβαζα -εγώ που το βράδυ φοβάμαι και τη σκιά μου). Η υπόθεση πάνω κάτω είναι ένα ότι σε αυτή τη μικρή πόλη, το Τζέντρι, κάποιος διαλέγει και κλέβει από τις κούνιες τα μωρά των ανθρώπων και βάζει στη θέση τους άρρωστα, άσχημα πλάσματα που έχουν τα ίδια εξωτερικά χαρακτηριστικά με τα κλεμμένα μωρά. Σχεδόν κανένα από αυτά τα πλάσματα, τους Αντικαταστάτες, δεν καταφέρνει να ζήσει για πολύ, εκτός από το Μάκι Ντόιλ, τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου. Έτσι μέσα από τα μάτια του βλέπουμε τη ζωή του, πόσο δύσκολα είναι να φέρεται όπως οι υπόλοιποι κανονικοί άνθρωποι, τις τεράστιες προσπάθειες που καταβάλλει για να περνάει απαρατήρητος, να είναι αόρατος, τη μοναξιά που νιώθει και το πρωτόγνωρο συναίσθημα πόθου που νιώθει για την φίλη του, Τέιτ. Επίσης παίρνουμε πολύ καλές περιγραφές της κοινωνίας του Τζέντρι αλλά και του υπόγειου κόσμου και όλων των εξωκοσμικών πλασμάτων του. Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι περιγραφές των πλασμάτων του κάτω κόσμου διότι ήταν αναλυτικές, χωρίς να σε κουράζουν και η συγγραφέας σου έδινε όσα στοιχεία χρειαζόσουν για να πλάσεις μόνος σου, στη φαντασία, σου όλα αυτά τα πλάσματα. Επίσης οι περιγραφές του υπόγειου κόσμου σε έβαζαν σε μια spooky ατμόσφαιρα που δεν σε άφηνε να σταματήσεις το διάβασμα!
Η ιστορία αυτού το βιβλίου δε θυμίζει σε τίποτα άλλες ιστορίες τέτοιου στυλ, δεν έχω δει παρόμοια υπόθεση ούτε στο σινεμά, ούτε σε βιβλίο και μου άρεσε πολύ αυτή η πρωτοτυπία, γιατί πραγματικά δεν είχες ιδέα για το πως θα εξελιχθεί η υπόθεση. Αν και είναι βιβλίο με μυστήριο, μπλέκει μέσα και τον εφηβικό, πρώτο έρωτα του Μάκι, κάτι που εμένα μου άρεσε γιατί έκανε ένα μικρό διάλειμμα από το όλο μυστήριο που εξελίσσεται. Δεν είδα πουθενά στο βιβλίο να γράφει ότι ανήκει σε εφηβική λογοτεχνία, εγώ όμως θα έλεγα ότι θυμίζει βιβλίο εφηβικής λογοτεχνίας. Είναι πολύ καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο, ευχάριστο & πρωτότυπο ως προς την υπόθεση. Ακόμα και η αίσθηση του να κρατάς αυτό το βιβλίο είναι ωραία, είναι σχετικά μεγάλο (355 σελίδες) αλλά δεν σε κουράζει.
Αυτά είναι όλα όσα είχα να πω για το βιβλίο ''Ο Αντικαταστάτης'', δε νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, δενπερίμενα αυτή την υπόθεση και τελικά χαίρομαι που το διάβασα και τώρα το έχω στη συλλογή μου! Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το post. Πείτε μου στα σχόλια αν σας φάνηκε χρήσιμο αυτό το post και αν σας κίνησα την περιέργεια για να διαβάσετε αυτό το βιβλίο! Αν το έχετε διαβάσει, γράψτε μου πως σας φάνηκε. Επίσης πείτε μου ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή τη στιγμή και πόσο σας αρέσει βαθμολογώντας από το 1 έως το 10! Εμείς θα τα πούμε στο επόμενο post, μέχρι τότε... Να περνάτε καλά και πολλά φιλιά!!
0 σχόλια