Chat, eat & read...| Books I 've read recently
4/13/2016 02:20:00 π.μ.
''Ο Αντικαταστάτης'' της Brenna Yovanoff:
Υπόθεση: Ο Μάκι Ντόιλ είναι ο Αντικαταστάτης. Ο Μάκι δεν είναι ένας από εμάς. Παρόλο που ζει στη μικρή πόλη Τζέντρι, προέρχεται από ένα κόσμο με σήραγγες και μαύρα ζοφερά νερά, έναν κόσμο με ζωντανά νεκρά κορίτσια που διοικείται από μια μικρή πριγκίπισσα. Είναι ένας Αντικαταστάτης -αφέθηκε στην κούνια ενός ανθρώπινου μωρού πριν από δεκαέξι χρόνια. Τώρα εξαιτίας θανάσιμων αλλεργιών στο σίδερο, στο αίμα και στα καθαγιασμένα εδάφη, ο Μάκι αργοπεθαίνει στον ανθρώπινο κόσμο. Ο Μάκι θα έδινε τα πάντα να ζήσει ανάμεσα μας. Θέλει μόνο να παίζει το μπάσο του και να ανακαλύψει περισσότερα για την αινιγματική Τέιτ. 'Οταν όμως εξαφανίζεται η μικρή αδερφή της Τέιτ, ο Μάκι ωθείται υποχρεωτικά στον υπόγειο κόσμο του Τζέντρι. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα σκοτεινά πλάσματα που ζουν εκεί και να βρει τη δικαιωματική του θέση στον κόσμο μας ή στο δικό τους.
Μπορεί να θυμάστε που είχα δείξει αυτό το βιβλίο στα αγαπημένα του Οκτωβρίου 2015 και σας είχα πει ότι είχα ξεκινήσει να το διαβάζω και είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Αυτό το βιβλίο συνέχεια το ξεκινούσα και μετά από λίγο το παράταγα, όχι γιατί δεν μου άρεσε, απλά δεν είχα διάθεση και δεν ήμουν συγκεντρωμένη για να παρακολουθήσω την πλοκή. Αρχές Μαρτίου όμως, το πήρα απόφαση και ξεκίνησα να το διαβάζω. Αμέσως μόλις ''μπήκα'' στην υπόθεση, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Πρόκειται για μια διαφορετική ιστορία που συνδυάζει απόκοσμα πλάσματα, αγωνία, διλλήματα και εφηβικούς έρωτες. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο γιατί για αυτό το βιβλίο έχω αφιερώσει ένα ολόκληρο post, οπότε διαβάστε το εδώ. (Δεν το έχω σε φωτογραφία, όπως τα υπόλοιπα, γιατί αυτή τη στιγμή το έχω δανείσει την κολλητή μου.)
''Ο χορός της ζωής'' της Ζωρζ Σαρή:
Υπόθεση: Σ' ένα Παρίσι παγωμένο, πεινασμένο και συχνά αφιλόξενο, η εικοσάχρονη Χριστίνα αγωνίζεται να επιζήσει. Θέλει πάνω απ' όλα να γίνει ηθοποιός. Ωστόσο πρέπει καταρχήν να βρει στέγη και τροφή. Πότε αισιόδοξη, ελπίζει, πότε νοσταλγεί την Αθήνα της, τους φίλους της, το σπίτι της που ένας πόλεμος γκρέμισε. Και τότε κλαίει...Όμως θυμάται τα λόγια της μητέρας της ''μετά τη βροχή καλοκαιρία'' και συνεχίζει τον ανηφορικό της δρόμο για να φτάσει στην κορυφή..!
Θυμάμαι όταν ήμουν στο δημοτικό, κάποια στιγμή είχανε κάνει στο σχολείο bazaar βιβλίου και είχα αγοράσει το συγκεκριμένο γιατί ένιωθα ''αρκετά μεγάλη'' για να το διαβάσω. Εν τέλει, δεν ήμουν και δεν το ακούμπησα ποτέ. Μέχρι πριν από λίγο καιρό...Γενικά τελευταία έχω μπει σε μια διαδικασία να διαβάσω όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης μου, που δεν έχω διαβάσει ποτέ. Σαν βιβλίο, δεν είναι καθόλου δύσκολο ως προς τη γραφή. Είναι ευκολοδιάβαστο και μπαίνεις έυκολα και ευχάριστα στην υπόθεση. Ως προς την πλοκή, απ' ότι καταλάβατε και από την παραπάνω υπόθεση, πρόκειται για τη Χριστίνα που φεύγει από την Ελλάδα που έχει πόλεμο για να πάει στο Παρίσι να αναζητήσει καλύτερη ζωή και να ακολουθήσει με πάθος το όνειρο της. Σε μερικά σημεία μπορώ να πω ότι ταυτίστηκα με την ηρωίδα, σχετικά με τα όνειρα της και τις ευκαιρίες για να τα ακολουθήσει. Βέβαια αυτό που δεν μου άρεσε σε αυτό το βιβλίο και με απογοήτευσε είναι ότι στην ηρωίδα σχεδόν όλα πήγαιναν καλά. Μιλάμε για μια νεά κοπέλα που βρίσκεται μακριά από τους δικούς της ανθρώπους, σε μια ξένη χώρα και που η ίδια είναι σε πολύ κακή οικονομική κατάσταση, οπότε περιμένεις να διαβάσεις περισσότερα πράγματα για το πόσο δύσκολα περνούσε. Ναι μεν σε μερικά σημεία έλεγε για τις δουλειές του ποδαριού που έκανε για να μαζέψει μερικά λεφτά, αλλά για εμένα οι περιγραφές ήταν φτωχικές και δεν ήταν έτσι γραμμένες ώστε να με ''αγγίξουν'' και να με κάνουν να μπω στη διαδικασία να καταλάβω πως είναι να είσαι στη θέση της ηρωίδας. Μόλις τελείωσα αυτό το βιβλίο είπα από μέσα μου ''βλακείες, αυτά τα happy end γίνονται μόνο στις ταινίες'', όπως σκέφτεσαι όταν βλέπεις μια χαζορομαντική αμερικάνικη ταινία. Σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι αυτό το βιβλίο για εμένα είναι μέτριο προς καλό. Δε νομίζω να το πρότινα σε κανέναν.
''Ήθελα μόνο να χωρέσω'' της Στέλλας Κασδαγλή:
Υπόθεση: Η Ζωή είναι 15 χρονών και καθόλου έτοιμη για το λύκειο, για την αλλαγή του σχολείου, για τις αλλαγές στο σώμα της, για τις αλλαγές γενικώς. Στην προσπάθεια της να ταιριάξει στο νέο περιβάλλον, να κρατήσει τους φίλους της και να κερδίσει αυτόν που δε λέει να γυρίσει να την κοιτάξει, διαλέγει να ελέγξει την κατάσταση με το μόνο τρόπο που ξέρει: να γίνει αυτό που πιστεύει ότι όλοι θεωρούν όμορφο, ακόμα και αν έτσι ρισκάρει να χάσει τον ίδιο της τον εαυτό. Μέσα από το blog της, τις διηγήσεις των γονιών της, τις συζητήσεις με την κολλητή της στο chat και μικρά ντοκουμέντα της καθημερινότητας της, η Ζωή θα χάσει και θα ανακαλύψει από την αρχή τον τρόπο να προχωράει, να βρίσκει τη θέση της, να αγαπάει τον εαυτό της και να χαίρεται την κάθε στιγμή.
Λοιπόν αυτό το βιβλίο μιλάει για τις διατροφικές διαταρραχές και πιο συγκεκριμένα την ανορεξία (νομίζω ότι βασίζεται σε αληθινή ιστορία). Ως άνθρωπος που έχω παραπάνω κιλά απ' ότι θα έπρεπε έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να λέει ''χίλιες φορές καλύτερα να είχα ανορεξία, δεν θα ταλαιπωριόμουν με τα παραπάνω κιλά!'' (πιστεύω και όλοι κάποια στιγμή το έχουμε πει ή το έχουμε σκεφτεί). Αυτό το βιβλίο με έκανε να δω και να καταλάβω τι σημαίνει να έχεις ανορεξία και ότι είναι το ίδιο δύσκολο με το να είσαι υπέρβαρος ή να έχεις παχυσαρκία. Είναι ακριβώς το ίδιο. Ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένο το βιβλίο και έτσι όπως βλέπουμε τις σκέψεις της Ζωής, σου προκαλούν σοκ όταν βλέπεις πόσο εύκολα μπορεί το βάρος να γίνει εμμονή και να χάσεις το μυαλό σου και τον εαυτό σου. Κάτι άλλο που παρατήρησα ως προς τα χαρακτηριστικά του βιβλίου είναι ότι δεν σε κάνουν να βαρεθείς γιατί έχει και εικόνες, φωτογραφίες ''screenshot'' από συνομιλίες στο chat του facebook (στα σημεία όπου η Ζωή μιλάει με τον κολλητή της από chat'') και άλλα τέτοια, που καθιστούν την ανάγνωση πολύ εύκολη και ξεκούραστη. Γενικά είναι ένα βιβλίο που το προτείνω σε όσες κοπέλες ταλαιπωρούνται με τα κιλά τους ή έχουν σκεφτεί ποτέ ''καλύτερα να είχα ανορεξία'', γιατί πραγματικά αυτό το βιβλίο είναι γροθιά στο στομάχι.
''Το ψέμα'' της Ζωρζ Σαρή:
Υπόθεση: Οι γονείς της Χριστίνας χωρίζουν και η μητέρα της αναγκάζεται να μετακομίσει στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη, για να βρει δουλειά. Εκεί την περιμένει μια οικογένεια συγγενών της και τη βοηθά να πιάσει δουλειά ως θυρωρός σε πολυκατοικία, όπου και μένει σε ένα υπόγειο. Όταν η Χριστίνα πάει να βρει τη μητέρα της για να μείνει μαζί της, απογοητεύεται από το νέο της σπίτι και τον καινούριο τρόπο ζωής της. Έτσι, στο καινούριο της ακριβό σχολείο, όπου διδάσκει ο θείος της ο Γιώργος και εκείνη φοιτά δωρεάν, γνωρίζει νέους φίλους, αλλά διστάζει να τους «ανοιχτεί» και να τους πει την αλήθεια για ό,τι συμβαίνει στη ζωή της. Ακόμη και η ξαδέρφη της η Ρέα, την οποία γνωρίζει για πρώτη φορά, αγνοεί την αλήθεια, με αποτέλεσμα ορισμένες φορές να την αμφισβητεί. Η Χριστίνα γίνεται για πολλούς η «καινούρια», η «ψηλομύτα», η «απόμακρη», αλλά κερδίζει και έναν καλό φίλο, τον Αλέξη. Ο Αλέξης τη βοηθά να αποκτήσει ξανά τη χαμένη της ισορροπία, να αποκαταστήσει την εικόνα της, την εμπιστεύεται και την οδηγεί στην αποκάλυψη της αλήθειας.
Θυμάμαι η μαμά μου, από πιο μικρή που ήμουν, μου έλεγε συνέχεια να διαβάσω αυτό το βιβλίο αλλά εμένα δεν μου έκανε κέφι. Μιας και είναι όμως μικρό βιβλιαράκι, λέω ας το διαβάσω να δω περί τίνος πρόκειται. Ήταν εύκολα γραμμένο και άπαξ και μπεις στην υπόθεση, διαβάζεται σαν νερό. Η υπόθεση δεν με άγγιξε και πάλι σε μερικά σημεία το βρήκα φτωχικό. Δεν ξέρω, ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Ένα αδιάφορο βιβλίο για εμένα. Ίσως τελικά αυτή η συγγραφέας να μην είναι για τα γούστα μου.
''Το κακό και άλλες ιστορίες της νύχτας'' του Αντώνη Β. Παπαδόπουλου:
Υπόθεση: Η Μαντλέν περίμενε υπομονετικά μέσα στην ερμητική σιωπή της νύχτας... Σηκωνόταν τότε, και με αργές κινήσεις, το ίδιο αργές κάθε μέρα, φορούσε το βρόμικο λευκό νυφικό και τα λιλά λουλούδια στο κεφάλι. Ήταν μια διαδικασία που κρατούσε πολλή ώρα. Μια μικρή τελετή που η Μαντλέν θεωρούσε απαραίτητη για το βραδινό της γάμο...
Κατέβαινε τα σκαλιά της ερειπωμένης πολυκατοικίας, με το πιο ευτυχισμένο της χαμόγελο, και περίμενε το τελικό σήμα, ότι το πάρκο -η εκκλησία της- ήταν πράγματι άδειο. Με δυο βήματα, περνούσε έτσι από τον κόσμο της ανυπαρξίας στον παράδεισο της νύχτας, όπου σχεδόν πάντα κατάφερνε να 'ναι πρωταγωνίστρια...
Τις ώρες της δύσης, τότε που σταματούν μεμιάς όλοι οι θόρυβοι παντού, οι άνθρωποι, εξαϋλωμένες φιγούρες θαρρείς μιας αιώνιας συνωμοσίας του κακού, στροβιλίζονται σε κόσμους μυστηρίου, σε ένα παραληρηματικό γαϊτανάκι, όπου τα όρια της φαντασίας μπλέκουν με αυτά της λογικής, και η λογική, αλήθεια... πόσο παράλογη είναι;
Δεκατρείς ιστορίες που ανιχνεύουν απλά το πόσο τραγικός, πόσο σοβαρός και τελικά πόσο αληθινός είναι ο κόσμος μας. Ένας κόσμος που τόλμησε για λίγο μόνο να αναμετρηθεί με έναν παραμορφωτικό καθρέφτη...
Αυτό το βιβλίο το διαβάζω ακόμα και είμαι ένα τσακ πριν το παρατήσω. Στο βιβλιοπωλείο μόλις το είδα και διάβασα την υπόθεση ξετρελάθηκα, λέω ''όπα, εδώ είμαστε!''. Είναι 13 μικρές, διαφορετικές ιστορίες (εγώ είμαι στην 7η ιστορία). Όλες είναι περίεργες, μυστηριώδεις και ''σκοτεινές''. Μέχρι τώρα έχω απογοητεύτει πάρα πολύ επειδή γίνεται το ίδιο πράγμα σε κάθε ιστορία: έχει ωραίο τίτλο, ξεκινάει περίεργα σε κάνει να έχεις αγωνία για τη συνέχεια και το τέλος είναι ΜΑΠΑ. Είναι από αυτές τις στιγμές που τρελαίνομαι και λέω ''άσε εμένα ρε άνθρωπε να γράψω το τέλος, δεν το 'χεις!!!''. Για παράδειγμα σε μια ιστορία, ενώ είχε ξεκινήσει πολύ καλά, είχε μια καλή υπόθεση και είχες αγωνία για τη συνέχεια, το τέλος ήταν ότι οι αρουραίοι κατέκτησαν τον κόσμο. Χωρίς πλάκα, μόλις το διάβασα αυτό με έπιασε νευρικό γέλιο, λέω δε γίνεται να είναι τόσο χάλια το τέλος!! Δεν ξέρω, ως τώρα με έχει αφήσει με πολύ χάλια εντυπώσεις, ελπίζω να βγω ψεύτρα και από 'δω και πέρα, οι υπόλοιπες ιστορίες να είναι φανταστικές. Όταν το τελειώσω θα σας κάνω update για το αν έχω δίκιο για τις ιστορίες ή αν έχω άδικο (μακάρι!).
Και κάπου εδώ μιλήσαμε και για τα 5 βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό! Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το post. Πείτε μου στα σχόλια αν έχετε διαβάσει κάποιο από αυτά τα βιβλία, αν σας άρεσε και επίσης ποιο από αυτά θα θέλατε κάποια στιγμή να διαβάσετε! Επίσης γράψτε μου ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό τον καιρό! Εμείς θα τα πούμε στο επόμενο post, μέχρι τότε...
Να περνάτε καλά και πολλά φιλιά!!
''Ο χορός της ζωής'' της Ζωρζ Σαρή:
Υπόθεση: Σ' ένα Παρίσι παγωμένο, πεινασμένο και συχνά αφιλόξενο, η εικοσάχρονη Χριστίνα αγωνίζεται να επιζήσει. Θέλει πάνω απ' όλα να γίνει ηθοποιός. Ωστόσο πρέπει καταρχήν να βρει στέγη και τροφή. Πότε αισιόδοξη, ελπίζει, πότε νοσταλγεί την Αθήνα της, τους φίλους της, το σπίτι της που ένας πόλεμος γκρέμισε. Και τότε κλαίει...Όμως θυμάται τα λόγια της μητέρας της ''μετά τη βροχή καλοκαιρία'' και συνεχίζει τον ανηφορικό της δρόμο για να φτάσει στην κορυφή..!
''Ήθελα μόνο να χωρέσω'' της Στέλλας Κασδαγλή:
Υπόθεση: Η Ζωή είναι 15 χρονών και καθόλου έτοιμη για το λύκειο, για την αλλαγή του σχολείου, για τις αλλαγές στο σώμα της, για τις αλλαγές γενικώς. Στην προσπάθεια της να ταιριάξει στο νέο περιβάλλον, να κρατήσει τους φίλους της και να κερδίσει αυτόν που δε λέει να γυρίσει να την κοιτάξει, διαλέγει να ελέγξει την κατάσταση με το μόνο τρόπο που ξέρει: να γίνει αυτό που πιστεύει ότι όλοι θεωρούν όμορφο, ακόμα και αν έτσι ρισκάρει να χάσει τον ίδιο της τον εαυτό. Μέσα από το blog της, τις διηγήσεις των γονιών της, τις συζητήσεις με την κολλητή της στο chat και μικρά ντοκουμέντα της καθημερινότητας της, η Ζωή θα χάσει και θα ανακαλύψει από την αρχή τον τρόπο να προχωράει, να βρίσκει τη θέση της, να αγαπάει τον εαυτό της και να χαίρεται την κάθε στιγμή.
''Το ψέμα'' της Ζωρζ Σαρή:
Υπόθεση: Οι γονείς της Χριστίνας χωρίζουν και η μητέρα της αναγκάζεται να μετακομίσει στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη, για να βρει δουλειά. Εκεί την περιμένει μια οικογένεια συγγενών της και τη βοηθά να πιάσει δουλειά ως θυρωρός σε πολυκατοικία, όπου και μένει σε ένα υπόγειο. Όταν η Χριστίνα πάει να βρει τη μητέρα της για να μείνει μαζί της, απογοητεύεται από το νέο της σπίτι και τον καινούριο τρόπο ζωής της. Έτσι, στο καινούριο της ακριβό σχολείο, όπου διδάσκει ο θείος της ο Γιώργος και εκείνη φοιτά δωρεάν, γνωρίζει νέους φίλους, αλλά διστάζει να τους «ανοιχτεί» και να τους πει την αλήθεια για ό,τι συμβαίνει στη ζωή της. Ακόμη και η ξαδέρφη της η Ρέα, την οποία γνωρίζει για πρώτη φορά, αγνοεί την αλήθεια, με αποτέλεσμα ορισμένες φορές να την αμφισβητεί. Η Χριστίνα γίνεται για πολλούς η «καινούρια», η «ψηλομύτα», η «απόμακρη», αλλά κερδίζει και έναν καλό φίλο, τον Αλέξη. Ο Αλέξης τη βοηθά να αποκτήσει ξανά τη χαμένη της ισορροπία, να αποκαταστήσει την εικόνα της, την εμπιστεύεται και την οδηγεί στην αποκάλυψη της αλήθειας.
''Το κακό και άλλες ιστορίες της νύχτας'' του Αντώνη Β. Παπαδόπουλου:
Υπόθεση: Η Μαντλέν περίμενε υπομονετικά μέσα στην ερμητική σιωπή της νύχτας... Σηκωνόταν τότε, και με αργές κινήσεις, το ίδιο αργές κάθε μέρα, φορούσε το βρόμικο λευκό νυφικό και τα λιλά λουλούδια στο κεφάλι. Ήταν μια διαδικασία που κρατούσε πολλή ώρα. Μια μικρή τελετή που η Μαντλέν θεωρούσε απαραίτητη για το βραδινό της γάμο...
Κατέβαινε τα σκαλιά της ερειπωμένης πολυκατοικίας, με το πιο ευτυχισμένο της χαμόγελο, και περίμενε το τελικό σήμα, ότι το πάρκο -η εκκλησία της- ήταν πράγματι άδειο. Με δυο βήματα, περνούσε έτσι από τον κόσμο της ανυπαρξίας στον παράδεισο της νύχτας, όπου σχεδόν πάντα κατάφερνε να 'ναι πρωταγωνίστρια...
Τις ώρες της δύσης, τότε που σταματούν μεμιάς όλοι οι θόρυβοι παντού, οι άνθρωποι, εξαϋλωμένες φιγούρες θαρρείς μιας αιώνιας συνωμοσίας του κακού, στροβιλίζονται σε κόσμους μυστηρίου, σε ένα παραληρηματικό γαϊτανάκι, όπου τα όρια της φαντασίας μπλέκουν με αυτά της λογικής, και η λογική, αλήθεια... πόσο παράλογη είναι;
Δεκατρείς ιστορίες που ανιχνεύουν απλά το πόσο τραγικός, πόσο σοβαρός και τελικά πόσο αληθινός είναι ο κόσμος μας. Ένας κόσμος που τόλμησε για λίγο μόνο να αναμετρηθεί με έναν παραμορφωτικό καθρέφτη...
Και κάπου εδώ μιλήσαμε και για τα 5 βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό! Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το post. Πείτε μου στα σχόλια αν έχετε διαβάσει κάποιο από αυτά τα βιβλία, αν σας άρεσε και επίσης ποιο από αυτά θα θέλατε κάποια στιγμή να διαβάσετε! Επίσης γράψτε μου ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό τον καιρό! Εμείς θα τα πούμε στο επόμενο post, μέχρι τότε...
Να περνάτε καλά και πολλά φιλιά!!
0 σχόλια