Να περνάτε καλά και πολλά φιλιά!!
(Οι αποχρώσεις από κάτω προς τα πάνω: Essence No. 07, Essence No. 03, Essence No. 06, Golden Rose No.16, Golden Rose No.14)
Essence lipstick No. 07 ''Natural beauty'': Από τα πρώτα κραγιόν της Essence που απέκτησα και το έχω λιώσει (κυριολεκτικά, έχει αλλάξει το σχήμα του). Είναι ένα ''your lips but better'' ροζ χρώμα, που κάνει τα χείλια να φαίνονται υγιή και ζωντανά. Λίγο περίεργες λέξεις για να περιγράψεις χείλη, ελπίζω τουλάχιστον να καταλάβατε το point μου!
Να περνάτε καλά και πολλά φιλιά!!
Μια μέρα καθώς χάζευα στο Pinterest διάφορες συνταγές, βρήκα μια συνταγή για μπρουσκέτες με λαχανικά. Οι μπρουσκέτες ουσιαστικά είναι τραγανές φέτες ψωμιού που πάνω έχουν διάφορα λαχανικά (ντομάτες, πιπεριές κλπ.). Έχω ξαναφάει μπρουσκέτες (έτοιμες κατεψυγμένες βέβαια) και άρεσαν πολύ και σε εμένα αλλά και σε όλη την υπόλοιπη οικογένεια. Σκέφτηκα λοιπόν, εφόσον είναι μια ωραία και εύκολη συνταγή, να τη δοκιμάσω! Πήρα τα υλικά μου, έκανα και μερικές παραλλαγές στην αρχική συνταγή, και τις έφτιαξα! Παρόλο που έβαλα αρκετές πιπεριές (που εμένα δεν μου αρέσουν πολύ), το αποτέλεσμα ήταν πολύ γευστικό, νομίζω θα αρέσει σε όλους! Πάμε να δούμε τα υλικά και τα βήματα της συνταγής...
- 2 μεγάλες ντομάτες για σαλάτα (να μην έχουν πολλά ζουμιά)
- 3 πιπεριές πράσινες
- 1 πιπεριά κόκκινη
- 1 κρεμμύδι
- 2 κουτ. σούπας λάδι
- σκόρδο σε σκόνη (αν δεν έχετε μπορείτε να βάλετε μια σκελίδα σκόρδο πολύ ψιλοκομμένη, σχεδόν λιωμένη)
- χυμό από ένα μικρό λεμόνι
- τυρί τριμμένο
- αλάτι, πιπέρι
- 2 φέτες του τοστ πάριζα (προαιρετικά)
- 1 φραντζόλα ψωμί (ακόμα και χθεσινό ψωμί μας κάνει, και είναι ένας ωραίος τρόπος να το χρησιμοποιήσετε για να μην πάει χαμένο!)
Notes:
1. Αν δεν σας αρέσει κάποιο από αυτά τα λαχανικά, μπορείτε να το αλλάξετε και να βάλετε κάποιο άλλο που σας αρέσει, μπορείτε να βάλετε ακόμα και ανανά!
2. Αν θέλετε μπορείτε να αλλάξετε τις 2 φέτες πάριζα με μπέικον, γαλοπούλα ή και μαγειρεμένο ψαχνό από κοτόπουλο! Οι συνδυασμοί είναι πάρα πολλοί!
3. Η ποσότητα από το μείγμα των λαχανικών ήταν αρκετή, κάτι που δεν το είχα υπολογίσει. Εγώ έφτιαξα μόνο 10 μπρουσκέτες και το υπόλοιπο μείγμα το στράγγισα από τα ζουμιά του και το φύλαξα σε ένα μπολάκι. Μετά από 2 ημέρες το χρησιμοποίησα για να γεμίσω tacos! Για τα tacos, απλά σε ένα τηγανάκι τσιγάρισα τα λαχανικά για να ζωντανέψουν οι μυρωδιές τους, έριξα μέσα μπαχαρικά, ψιλοκομμένο κοτόπουλο, καλαμπόκι και καυτερά κόκκινα φασόλια και τα σιγόβρασα μέχρι να μαγειρευτεί το κοτόπουλο! Περιττό να πω ότι έγιναν ανάρπαστα!
Εκτέλεση:
- Κόβουμε σε μικρά κυβάκια τις ντομάτες, τις πιπεριές, το κρεμμύδι, το παριζάκι και τα βάζουμε όλα σε ένα μπολ. Ρίχνουμε μέσα τις 2 κουτ. σούπας λάδι, το αλάτι, το πιπέρι, το χυμό λεμονιού και το σκόρδο και ανακατεύουμε καλά με ένα κουτάλι.
- Κόβουμε το ψωμί σε φέτες, ανάλογα με το πόσες θέλουμε να φτιάξουμε. Οι φέτες να είναι ομοιόμορφα κομμένες για να τραγανιστούν το ίδιο στο φούρνο. Επίσης προσέξτε να μην είναι ούτε πολύ χοντρές φέτες, ούτε πολύ λεπτές. Αφού τις κόψουμε τις βάζουμε σε ένα ταψάκι με αντικολλητικό χαρτί, γιατί όπου να 'ναι θα βρουν το δρόμο τους για το φούρνο..!
- Με ένα πινελάκι περνάμε απαλά με λάδι την επιφάνεια του ψωμιού που θα μπει το μείγμα λαχανικών.
- Βάζουμε 2-3 κουταλιές της σούπας από τα λαχανικά σε κάθε φέτα μέχρι να καλυφτεί η επιφάνεια του ψωμιού.
- Σε κάθε μπρουσκέτα ρίχνουμε τριμμένο τυρί. Ανάλογα με τα γούστα σας, ρίξτε πολύ ή λίγο, όσο θέλετε! Μπορείτε να μη ρίξετε και καθόλου, αν δεν σας αρέσει!
- Ρίχνουμε μια σταγόνα λάδι πάνω από το τυρί σε κάθε μπρουσκέτα για να δώσει ακόμα λίγο άρωμα.
- Βάζουμε το ταψάκι μας σε προθερμασμένο φούρνο και ψήνουμε στους 190-200°C μέχρι να λιώσει το τυράκι και να τραγανιστεί το ψωμί. Εμένα μου πήρε περίπου 20 λεπτά.
- Τα βγάζουμε από το φούρνο και σερβίρουμε όσο είναι ζεστά και υπέροχα, μαζί με λίγο κρασάκι!
- Το πιο σημαντικό: Χαλαρώνουμε και απολαμβάνουμε το δημιούργημα μας!
Αυτή ήταν η δικιά μου συνταγή για μπρουσκέτες, τόσο εύκολη! Πιστεύω είναι ωραίο ορεκτικό ειδικά αν έχετε μεγάλη παρέα και θέλετε να τους περιποιηθείτε, χωρίς να κουραστείτε πολύ! Πείτε μου στα σχόλια αν σας άρεσε η σημερινή συνταγή και αν θα τη δοκιμάζατε κάποια στιγμή! Ελπίζω να σας άρεσε! Εμείς θα τα πούμε στο επόμενο post, μέχρι τότε...
Να περνάτε καλά και πολλά φιλιά!!
Για το μακιγιάζ χρησιμοποίησα bronzer (πολύ bronzer!!), μαύρο μολύβι ματιών, eyeliner, 2 διαφορετικούς τόνους concealer, mascara και άσπρο μολύβι ματιών. Δεν σας δείχνω αναλυτικά πως να γίνετε..ελάφι (!) γιατί σκοπεύω να κάνω τέτοια σειρά από posts στις απόκριες, που θα είναι και πιο χρήσιμο για εμάς στην Ελλάδα! Απλώς τώρα ήμουν πολύ ενθουσιασμένη και ήθελα να το μοιραστώ!
Κότσαρα λοιπόν και 2 κλαδάκια στο κεφάλι, για κέρατα, και ήμουν περήφανη για αυτό που κατάφερα! Πραγματικά δεν περίμενα ότι θα έβγαινε το αποτέλεσμα καλό (ειδικά στα μάτια γιατί θέλει eyeliner και εγώ δεν το 'χω με το eyeliner, πάντα τα κάνω χάλια!), αλλά τα κατάφερα! Τελικά μου αρέσει πολύ να χρησιμοποιώ έτσι τα καλλυντικά μου :) Είμαι ενθουσιασμένη και ανυπομονώ να ξεκινήσω τη σειρά με τα posts για διάφορες...μεταμορφώσεις! Πείτε μου στα σχόλια πως σας φαίνεται και αν μοιάζω έστω και λίγο με ελάφι :P Α! Επίσης θα ήθελα να μου πείτε, για τη σειρά που θέλω να κάνω τις απόκριες, τι tutorial θα θέλατε να δείτε και με τι θέμα. Εννοώ να μου πείτε π.χ ''Ηλιάνα θέλω tutorial με Maleficent ή με τρομακτική κούκλα'', για γράψω μερικές ιδέες και όταν έρθει η ώρα να σας δείξω τα tutorial! Θα περιμένω..!! Εμείς θα τα πούμε στο επόμενο post, μέχρι τότε...
Να περνάτε καλά και πολλά φιλιά!!
(Οι αποχρώσεις από κάτω προς τα πάνω: 25,20,23,30,29)
Golden Rose velvet matte lipstick No. 25: Σκέφτηκα να ξεκινήσουμε με την πιο ανοιχτή απόχρωση που έχω διαλέξει να σας δείξω. Το ξέρω, δεν είναι ένα βαθύ, σκούρο κόκκινο αλλά είναι μια πολύ ωραία απόχρωση (κόκκινο κεραμιδί με πορτοκαλί υποτόνους) το οποίο μπορεί να φορεθεί λίγο ακόμα μέχρι να μπει για τα καλά ο χειμώνας.
Να περνάτε καλά και πολλά φιλιά!!
Προειδοποίηση: Σήμερα δεν σας έχω ένα ευχάριστο post, οπότε αν καλή μου φίλη ήρθες για τα συνηθισμένα ''ξέγνοιαστα'' post μου, σε συμβουλεύω να ξαναπεράσεις σε 1-2 ημέρες, όπου θα έχω αυτό που ψάχνεις. Για σήμερα έχω ένα μεγάλο, λιγάκι ψυχοπλακωτικό κείμενο γεμάτο με σκέψεις που έχω κάνει σε μια όχι και τόσο εύκολη στιγμή για εμένα. Γενικά αυτή η περίοδος της ζωής μου δεν είναι η καλύτερη, θα έλεγα ότι ζορίζομαι πολύ και δεν μου βγαίνει καλά. Είναι σκέψεις που έκατσα και έγραψα για να με βοηθήσουν να ξεσπάσω. Από την ώρα που έγραψα αυτές τις σκέψεις έχουν περάσει 2 μέρες και η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα πολύ για το αν θα ήταν χρήσιμο να τα μοιραστώ αυτά μαζί σας (είναι αρκετά προσωπικά και δεν το έχω ξανακάνει, οπότε νιώθω σαν να ''ξεγυμνώνομαι''). Μετά σκέφτομαι ότι αν κάποιος που νιώθει σαν και εμένα, το διαβάσει, μπορεί να τον βοηθήσει να σκεφτεί ότι δεν είναι ο μόνος που νιώθει έτσι. Αυτά είχα να πω, όποιος θέλει το διαβάζει, και ελπίζω να βοηθήσει κάποιον (και παρακαλώ πολύ, όχι κριτική στα σχόλια).
Έχεις νιώσει ποτέ ότι δεν ανήκεις σε αυτόν τον κόσμο;; Εγώ πολλές φορές και όσο μεγαλώνω ακόμα περισσότερο. Έτσι νιώθω για πολλούς λόγους..Νιώθω ότι δεν είμαι φυσιολογική (και ούτε θα γίνω ποτέ), νιώθω ότι φέρομαι αλλόκοτα, όχι σαν τα παιδιά της ηλικίας μου. Κάθε φορά νιώθω ότι πνίγομαι στις ίδιες μου τις σκέψεις και όσο και να προσπαθώ να κάνω αυτό που θέλω, πάντα πιέζομαι να κάνω αυτό που πρέπει. Αυτό που πρέπει να κάνουν όλα τα ''φυσιολογικά'' παιδιά της ηλικίας μου. Και στο τέλος προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτό που ''πρέπει'' είναι αυτό που θέλω. Κι εκεί δεν τα καταφέρνω και νιώθω ότι γίνεται μια έκρηξη από σκέψεις στο κεφάλι μου και πνίγομαι...Κάθε φορά, όταν γίνεται αυτό καταλήγω να κλαίω στο δωμάτιο μου και να αναρωτιέμαι τι σκατά συμβαίνει με εμένα. Γιατί νιώθω τόσο διαφορετική;; Νομίζω ποτέ δεν θα μπορέσω να μιλήσω σε κάποιον με απόλυτη ειλικρίνεια για το τι γίνεται στο κεφάλι μου, τι σκέψεις μου περνάνε. Είμαι σίγουρη ότι έστω και από μέσα τους θα μου βάλουν ταμπέλες: Φυγόπονη, τεμπέλα, ανώριμη, φαντασμένη, τρελή..και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Ακόμα και να κάνω μια προσπάθεια να εξηγήσω σε κάποιον τον τρόπο σκέψης μου, να τον βάλω στο μικρό, γυάλινο, ιδιωτικό κόσμο που ζω (ή που θα ήθελα να ζω), δεν θα τα καταφέρω. Πάντα θα αποκρύπτω κάτι γιατί θα φοβάμαι το τι θα σκεφτεί, και αυτό είναι κάτι που τουλάχιστον για την ώρα δεν μπορώ να το αλλάξω. Και ξέρεις, όταν για τόσα χρόνια σκέφτεσαι τόσα πολλά και δεν μπορείς να τα πεις σε κάποιον, τρελαίνεσαι. Ίσως αυτός είναι και ένας λόγος που μιλάω πολύ μόνη μου. Με εμένα μπορώ να πω τα πάντα.
Δεν νιώθω φυσιολογική, όπως ένας 18χρονος. Ούτε στην εμφάνιση, ούτε στη συμπεριφορά, ούτε στον τρόπο σκέψης. Υποτίθεται σε ένα φυσιολογικό άτομο της ηλικίας μου, θα του άρεσε να βγαίνει συνέχεια, να κάνει τη ζωή του, να κάνει τις τρέλες του. Εγώ δεν θέλω. Θέλω να κάθομαι σπίτι μου και να περνάω τις περισσότερες ώρες μόνη μου, κάνοντας πράγματα που μου αρέσουν. Σίγουρα σε κάποιον θα του περάσει από το μυαλό ότι αυτά είναι συμπτώματα κατάθλιψης. Δεν είμαι ειδικός για να πω αν έχω κάποιας μορφής κατάθλιψη ή όχι, αλλά το θέμα είναι ότι κάνω κάτι που με ευχαριστεί και με κάνει να αισθάνομαι άνετα. Όσες φορές έχω συγκρίνει τη ζωή που κάνω, με τη ζωή που κάνουν άλλα παιδιά της ηλικίας μου, στενοχωριέμαι πάρα πολύ και θυμώνω. Στενοχωριέμαι γιατί βλέπω πόσο ''διαφορετική'' είμαι από τον περίγυρο μου, πόσο μπορεί να ξεχωρίζω και θυμώνω γιατί είναι κάτι που γίνεται μόνο του. Δεν επιλέγω αυτό τον τρόπο σκέψης. Δεν τον ελέγχω. Μερικές φορές που έχω προσπαθήσει να πιέσω τον εαυτό μου ότι μου αρέσει να κάνω πράγματα που κάνουν άλλοι της ηλικίας μου, έχω αποτύχει γιατί από ένα σημείο και μετά δεν το χαίρομαι, αντιθέτως με αγχώνει. ΠΆΡΑ ΠΟΛΎ. Άλλοι δεκαοχτάριδες βγαίνουν τα βράδια, ξενυχτάνε και γυρίζουν ξημερώματα. Ξέρω ότι σε αυτή την ηλικία αυτό είναι το φυσιολογικό, αλλά δεν μπορώ αν το ακολουθήσω. Φοβάμαι, αγχώνομαι και πανικοβάλλομαι. Οπότε δεν βλέπω το λόγο να πιεστώ να μπω σε αυτή τη διαδικασία που θα μου δημιουργήσει τέτοια συναισθήματα.
Φοβάμαι πάρα πολλά πράγματα στον κόσμο, στην καθημερινότητα. Φοβάμαι να κυκλοφορήσω το βράδυ, φοβάμαι να πηγαίνω κάπου μόνη μου, φοβάμαι να κάνω κάτι καινούργιο, φοβάμαι τις αποφάσεις και τα ρίσκα. Ξέρω ότι τους φόβους μπορούμε και πρέπει να τους νικάμε, αλλά νιώθω πολύ αδύναμη για να το κάνω. Φοβάμαι επίσης ότι με τη συμπεριφορά μου και με τα τόσα πράγματα που φοβάμαι, θα χάσω και τους φίλους μου. Δεν θα βγεις μια φορά με τους φίλους σου, δε θα βγεις δύο, δεν θα βγεις τρεις, στο τέλος θα απομακρυνθείτε. Εκείνοι θα γίνουν ''φυσιολογικοί'' και εγώ θα βουτηχτώ περισσότερο στο βούρκο μου. Συνέχεια τα σκέφτομαι όλα αυτά, έχω γνώση του τι θα γίνει αν παραμείνω η ίδια, αλλά δεν έχω τη δύναμη να το αλλάξω. Δε νιώθω ''φυσιολογική'', τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία μου έχουν ένα στόχο για το μέλλον τους και προσπαθούν να το πετύχουν με κάθε δυνατό τρόπο, γιατί έχουν ένα όραμα. Εγώ δεν έχω τίποτα. Αν μπορούσα να κάνω όποια δουλειά ήθελα, θα διάλεγα να κάνω αυτό που κάνω τώρα, να είμαι blogger. Να κάνω αυτό που αγαπάω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τώρα, και να μπορώ να ζω από αυτό. Αυτό για τον υπόλοιπο κόσμο δεν είναι φυσιολογικό, δεν μπορεί να είναι δουλειά, όπως για τους γονείς μου. Τους το είπα και που να καταλάβουν, μπλογκ έλεγα, μπλοκ έλεγαν..τι να εξηγήσω, δεν θα καταλάβει κανείς. Για εμένα όμως δεν είναι τόσο παράλογο, τόσες κοπέλες bloggers βλέπω στο εξωτερικό ότι ζουν από το blogging. Κι ίσως αυτό να είναι χειρότερο, να ξέρεις ότι σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου, κάποιοι ζουν το όνειρό σου κι εσύ εδώ δεν μπορείς να το αγγίξεις. Αν έπρεπε να διαλέξω μια ''φυσιολογική'' δουλειά, αυτή θα ήταν να ασχοληθώ με την αισθητική. Αλλά πόσο διατεθειμένος είσαι να παλέψεις για να κάνεις κάτι που δεν σε ευχαριστεί 100%;;
Δεν ξέρω αν είμαι φυσιολογική, δεν νιώθω φυσιολογική και δεν ξέρω αν θα γίνω ποτέ ή αν θα πρέπει να γίνω. Νιώθω ότι όλοι πάνε να με βάλουνε σε ένα καλούπι στο οποίο δεν ταιριάζω. Και πιέζομαι ασφυκτικά..Ελπίζω να μη σπάσω γιατί δεν ξέρω αν θα έχει επιστροφή.
Ελπίζω να μη φτάσω στα 30 μου και να συνειδητοποιήσω ότι έχω μετανιώσει για τις επιλογές που έχω πάρει. Ελπίζω να γίνει ένα θαύμα και να μπορέσω να ζήσω όπως θέλω, η δουλειά μου να είναι το blog μου και να με πιστέψουν όλοι όσοι τώρα με περνάνε για παλαβή και ανώριμη. Ελπίζω να μην καταλήξω μετά από χρόνια να σιχαίνομαι τη δουλειά μου και τη ζωή μου, επειδή προσπάθησα να κάνω αυτό που πρέπει, αυτό που κάνουν όλοι και όχι αυτό που θέλω. Αισθάνομαι σαν ένα μικρό παιδί που του ζητάνε όλοι και απαιτούνε να πάρει αποφάσεις και να σκέφτεσαι σαν 18χρονος..Νιώθω σαν παιδί που φτιάχνει φανταστικούς κόσμους για να επιβιώνει..Και αυτό θέλουν να μου στερήσουν...
Τόσες ώρες γράφω, κλαίω, κλαίω, γράφω..Έχω τρομερή ημικρανία και το πρόσωπο μου καίει. Πάντα έτσι καταλήγει, κάθε γαμημένη φορά..Μακάρι όλο αυτό να βοήθησε κάποιον που σκέφτεται έτσι και να δει ότι δεν είναι μόνος του...και να δω κι εγώ ότι δεν είμαι μόνη μου..Ελπίζω...
Έχεις νιώσει ποτέ ότι δεν ανήκεις σε αυτόν τον κόσμο;; Εγώ πολλές φορές και όσο μεγαλώνω ακόμα περισσότερο. Έτσι νιώθω για πολλούς λόγους..Νιώθω ότι δεν είμαι φυσιολογική (και ούτε θα γίνω ποτέ), νιώθω ότι φέρομαι αλλόκοτα, όχι σαν τα παιδιά της ηλικίας μου. Κάθε φορά νιώθω ότι πνίγομαι στις ίδιες μου τις σκέψεις και όσο και να προσπαθώ να κάνω αυτό που θέλω, πάντα πιέζομαι να κάνω αυτό που πρέπει. Αυτό που πρέπει να κάνουν όλα τα ''φυσιολογικά'' παιδιά της ηλικίας μου. Και στο τέλος προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτό που ''πρέπει'' είναι αυτό που θέλω. Κι εκεί δεν τα καταφέρνω και νιώθω ότι γίνεται μια έκρηξη από σκέψεις στο κεφάλι μου και πνίγομαι...Κάθε φορά, όταν γίνεται αυτό καταλήγω να κλαίω στο δωμάτιο μου και να αναρωτιέμαι τι σκατά συμβαίνει με εμένα. Γιατί νιώθω τόσο διαφορετική;; Νομίζω ποτέ δεν θα μπορέσω να μιλήσω σε κάποιον με απόλυτη ειλικρίνεια για το τι γίνεται στο κεφάλι μου, τι σκέψεις μου περνάνε. Είμαι σίγουρη ότι έστω και από μέσα τους θα μου βάλουν ταμπέλες: Φυγόπονη, τεμπέλα, ανώριμη, φαντασμένη, τρελή..και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Ακόμα και να κάνω μια προσπάθεια να εξηγήσω σε κάποιον τον τρόπο σκέψης μου, να τον βάλω στο μικρό, γυάλινο, ιδιωτικό κόσμο που ζω (ή που θα ήθελα να ζω), δεν θα τα καταφέρω. Πάντα θα αποκρύπτω κάτι γιατί θα φοβάμαι το τι θα σκεφτεί, και αυτό είναι κάτι που τουλάχιστον για την ώρα δεν μπορώ να το αλλάξω. Και ξέρεις, όταν για τόσα χρόνια σκέφτεσαι τόσα πολλά και δεν μπορείς να τα πεις σε κάποιον, τρελαίνεσαι. Ίσως αυτός είναι και ένας λόγος που μιλάω πολύ μόνη μου. Με εμένα μπορώ να πω τα πάντα.
Δεν νιώθω φυσιολογική, όπως ένας 18χρονος. Ούτε στην εμφάνιση, ούτε στη συμπεριφορά, ούτε στον τρόπο σκέψης. Υποτίθεται σε ένα φυσιολογικό άτομο της ηλικίας μου, θα του άρεσε να βγαίνει συνέχεια, να κάνει τη ζωή του, να κάνει τις τρέλες του. Εγώ δεν θέλω. Θέλω να κάθομαι σπίτι μου και να περνάω τις περισσότερες ώρες μόνη μου, κάνοντας πράγματα που μου αρέσουν. Σίγουρα σε κάποιον θα του περάσει από το μυαλό ότι αυτά είναι συμπτώματα κατάθλιψης. Δεν είμαι ειδικός για να πω αν έχω κάποιας μορφής κατάθλιψη ή όχι, αλλά το θέμα είναι ότι κάνω κάτι που με ευχαριστεί και με κάνει να αισθάνομαι άνετα. Όσες φορές έχω συγκρίνει τη ζωή που κάνω, με τη ζωή που κάνουν άλλα παιδιά της ηλικίας μου, στενοχωριέμαι πάρα πολύ και θυμώνω. Στενοχωριέμαι γιατί βλέπω πόσο ''διαφορετική'' είμαι από τον περίγυρο μου, πόσο μπορεί να ξεχωρίζω και θυμώνω γιατί είναι κάτι που γίνεται μόνο του. Δεν επιλέγω αυτό τον τρόπο σκέψης. Δεν τον ελέγχω. Μερικές φορές που έχω προσπαθήσει να πιέσω τον εαυτό μου ότι μου αρέσει να κάνω πράγματα που κάνουν άλλοι της ηλικίας μου, έχω αποτύχει γιατί από ένα σημείο και μετά δεν το χαίρομαι, αντιθέτως με αγχώνει. ΠΆΡΑ ΠΟΛΎ. Άλλοι δεκαοχτάριδες βγαίνουν τα βράδια, ξενυχτάνε και γυρίζουν ξημερώματα. Ξέρω ότι σε αυτή την ηλικία αυτό είναι το φυσιολογικό, αλλά δεν μπορώ αν το ακολουθήσω. Φοβάμαι, αγχώνομαι και πανικοβάλλομαι. Οπότε δεν βλέπω το λόγο να πιεστώ να μπω σε αυτή τη διαδικασία που θα μου δημιουργήσει τέτοια συναισθήματα.
Φοβάμαι πάρα πολλά πράγματα στον κόσμο, στην καθημερινότητα. Φοβάμαι να κυκλοφορήσω το βράδυ, φοβάμαι να πηγαίνω κάπου μόνη μου, φοβάμαι να κάνω κάτι καινούργιο, φοβάμαι τις αποφάσεις και τα ρίσκα. Ξέρω ότι τους φόβους μπορούμε και πρέπει να τους νικάμε, αλλά νιώθω πολύ αδύναμη για να το κάνω. Φοβάμαι επίσης ότι με τη συμπεριφορά μου και με τα τόσα πράγματα που φοβάμαι, θα χάσω και τους φίλους μου. Δεν θα βγεις μια φορά με τους φίλους σου, δε θα βγεις δύο, δεν θα βγεις τρεις, στο τέλος θα απομακρυνθείτε. Εκείνοι θα γίνουν ''φυσιολογικοί'' και εγώ θα βουτηχτώ περισσότερο στο βούρκο μου. Συνέχεια τα σκέφτομαι όλα αυτά, έχω γνώση του τι θα γίνει αν παραμείνω η ίδια, αλλά δεν έχω τη δύναμη να το αλλάξω. Δε νιώθω ''φυσιολογική'', τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία μου έχουν ένα στόχο για το μέλλον τους και προσπαθούν να το πετύχουν με κάθε δυνατό τρόπο, γιατί έχουν ένα όραμα. Εγώ δεν έχω τίποτα. Αν μπορούσα να κάνω όποια δουλειά ήθελα, θα διάλεγα να κάνω αυτό που κάνω τώρα, να είμαι blogger. Να κάνω αυτό που αγαπάω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τώρα, και να μπορώ να ζω από αυτό. Αυτό για τον υπόλοιπο κόσμο δεν είναι φυσιολογικό, δεν μπορεί να είναι δουλειά, όπως για τους γονείς μου. Τους το είπα και που να καταλάβουν, μπλογκ έλεγα, μπλοκ έλεγαν..τι να εξηγήσω, δεν θα καταλάβει κανείς. Για εμένα όμως δεν είναι τόσο παράλογο, τόσες κοπέλες bloggers βλέπω στο εξωτερικό ότι ζουν από το blogging. Κι ίσως αυτό να είναι χειρότερο, να ξέρεις ότι σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου, κάποιοι ζουν το όνειρό σου κι εσύ εδώ δεν μπορείς να το αγγίξεις. Αν έπρεπε να διαλέξω μια ''φυσιολογική'' δουλειά, αυτή θα ήταν να ασχοληθώ με την αισθητική. Αλλά πόσο διατεθειμένος είσαι να παλέψεις για να κάνεις κάτι που δεν σε ευχαριστεί 100%;;
Δεν ξέρω αν είμαι φυσιολογική, δεν νιώθω φυσιολογική και δεν ξέρω αν θα γίνω ποτέ ή αν θα πρέπει να γίνω. Νιώθω ότι όλοι πάνε να με βάλουνε σε ένα καλούπι στο οποίο δεν ταιριάζω. Και πιέζομαι ασφυκτικά..Ελπίζω να μη σπάσω γιατί δεν ξέρω αν θα έχει επιστροφή.
Ελπίζω να μη φτάσω στα 30 μου και να συνειδητοποιήσω ότι έχω μετανιώσει για τις επιλογές που έχω πάρει. Ελπίζω να γίνει ένα θαύμα και να μπορέσω να ζήσω όπως θέλω, η δουλειά μου να είναι το blog μου και να με πιστέψουν όλοι όσοι τώρα με περνάνε για παλαβή και ανώριμη. Ελπίζω να μην καταλήξω μετά από χρόνια να σιχαίνομαι τη δουλειά μου και τη ζωή μου, επειδή προσπάθησα να κάνω αυτό που πρέπει, αυτό που κάνουν όλοι και όχι αυτό που θέλω. Αισθάνομαι σαν ένα μικρό παιδί που του ζητάνε όλοι και απαιτούνε να πάρει αποφάσεις και να σκέφτεσαι σαν 18χρονος..Νιώθω σαν παιδί που φτιάχνει φανταστικούς κόσμους για να επιβιώνει..Και αυτό θέλουν να μου στερήσουν...
Τόσες ώρες γράφω, κλαίω, κλαίω, γράφω..Έχω τρομερή ημικρανία και το πρόσωπο μου καίει. Πάντα έτσι καταλήγει, κάθε γαμημένη φορά..Μακάρι όλο αυτό να βοήθησε κάποιον που σκέφτεται έτσι και να δει ότι δεν είναι μόνος του...και να δω κι εγώ ότι δεν είμαι μόνη μου..Ελπίζω...
Με τον καιρό λοιπόν, κατάφερα να μεγαλώσω αρκετά τη συλλογή μου, έχοντας πλέον 8 κραγιόν από αυτή τη σειρά και για μερικές αποχρώσεις είμαι πολύ χαρούμενη που τις έχω! Όσον αφορά τώρα τις αποχρώσεις έχω να σας πω το εξής: Όσα βιντεάκια έχω δει από Ελληνίδες και ξένες youtubers αλλά και σε όσα άρθρα και posts από άλλες bloggers έχω διαβάσει, όλες λέγανε ότι οι αποχρώσεις που βγαίνουν αυτά τα κραγιόν είναι 27 (καμιά φορά λέγανε ακόμα και 20). Έχω να σας πω όμως ότι εντελώς τυχαία, καθώς έψαχνα αυτά τα κραγιόν στο επίσημο site της Golden Rose, είδα ότι οι αποχρώσεις είναι 30. Δεν ξέρω γιατί πουθενά δεν πουλάνε αυτές τις 3 τελευταίες αποχρώσεις, για αυτό το λόγο όμως δεν τις ξέρει ο κόσμος και η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ ιδιαίτερες αποχρώσεις που δεν τις βρίσκεις εύκολα σε τόσο καλή ποιότητα και τιμή! Η απόχρωση No. 28 είναι ένα σκούρο μωβ με μπλε υποτόνους, η No. 29 είναι ένα μπορντό-μωβ-καφέ έντονο χρώμα και η No. 30 είναι ένα πολύ ανοιχτό ροζ nude. Από αυτές τις σπάνιες αποχρώσεις λοιπόν έχω τη μπλε και την μπορντό (η ροζ δεν μου άρεσε καθόλου!)..θα τις δείτε και πιο κάτω αναλυτικά :) Επίσης θα παρατηρήσετε ότι σχεδόν όλες οι αποχρώσεις που έχω είναι έντονες και σκούρες, δεν είμαι πολύ fan των ανοιχτόχρωμων κραγιόν! Πάμε όμως να τα δούμε από πιο κοντά...
Νο. 14: Αυτό το κραγιόν είναι πρόσφατο απόκτημα. Θα το χαρακτήριζα ως ένα σκούρο ''dusty pink'' κραγιόν, με μωβ υποτόνους. Σίγουρα μπορεί να ''σταθεί'' με ένα πρωινό, φυσικό look αλλά και με ένα πιο βραδινό μακιγιάζ με smokey eyes.
Νο. 16: Αγαπημένη και πολυ-φορεμένη αυτή η απόχρωση, καθώς πηγαίνει σχεδόν με όλα τα μακιγιάζ. Είναι ένα σχετικά σκούρο καφέ nude κραγιόν το οποίο είναι σαν να μεταμορφώνεται. Δηλαδή όταν έχεις δώσει ένταση στα μάτια και θέλεις να κρατήσεις τα χείλη πιο ''αθόρυβα'' , χρησιμοποιείς αυτό το κραγιόν και το πετυχαίνεις. Αλλά και όταν θέλεις να δώσεις περισσότερη έμφαση στα χείλη, πάλι με αυτή την απόχρωση το καταφέρνεις. Είναι λίγο περίεργο να το εξηγήσω αλλά ελπίζω να καταλάβατε κάπως (ας πούμε ότι είναι μια ''μπαλαντέρ'' απόχρωση, πάει με όλα!).
Νο. 20: Από αυτό το κραγιόν και μετά περνάμε στα σκούρα κόκκινα και μπορντό (τα αγαπημένα μου <3 ). Αυτή την απόχρωση τη θεωρώ ως το πιο ανοιχτό κόκκινο που θα άρεσε σε κάποια που φοράει γενικά σκούρα κόκκινα κραγιόν...σαν να λέμε το πιο ανοιχτό σκούρο κόκκινο της συγκεκριμένης σειράς!
Νο. 23: Όπως βλέπετε κι εσείς, εδώ περνάμε σε ένα πιο vampy βαθύ κόκκινο κραγιόν, το οποίο το αγαπώ πολύ, είναι ακριβώς αυτό που μου αρέσει -ούτε πολύ ανοιχτόχρωμο, ούτε πολύ σκούρο-. Σίγουρα θα το φορέσω πολύ το χειμώνα!
Νο. 25: Τώρα σας ξαναφέρνω σε μια ανοιχτή απόχρωση κόκκινου (τι να κάνω, έτσι είναι η αρίθμηση τους!). Όσες κοπέλες έχουν αυτή την απόχρωση λένε ότι είναι μια πολύ ξεχωριστή απόχρωση κόκκινου κραγιόν, δεν είναι συνηθισμένη και εγώ θα συμφωνήσω. Είναι ένα ανοιχτόχρωμο, κεραμιδί κόκκινο με πορτοκαλί υποτόνους. Πολύ ζεστό χρώμα που κολακεύει πολύ την επιδερμίδα μου και πιστεύω τις περισσότερες επιδερμίδες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αξίζει να το δοκιμάσετε γιατί τέτοια απόχρωση δεν βρίσκεται εύκολα!
Νο. 28: Αυτό και το επόμενο κραγιόν είναι από αυτά που σας είπα στην αρχή, ότι δεν τα πουλάνε κάπου και για αυτό δεν τα ξέρει ο κόσμος. Το συγκεκριμένο όπως βλέπετε είναι ένα μωβ σκούρο κραγιόν με μπλε υποτόνους. Για εμένα, δεν είναι από τα κραγιόν που τα φοράς συχνά, αλλά όταν το φοράς ξεχωρίζεις!
Νο. 29: Και για το τέλος, έχουμε αυτό το πολύ σκούρο καφέ/μπορντό κραγιόν. Μπορεί να φαίνεται σκούρο αλλά είναι αρκετά εύκολο να το φορέσεις, όπως ένα σκούρο κόκκινο κραγιόν.
(Οι αποχρώσεις από κάτω προς τα πάνω: 13,14,16,25,20,23,29,28)
Νο. 13: Ας δούμε πρώτα το πρώτο κραγιόν της εταιρίας, που απέκτησα. Όπως σας είπα πιο πάνω, είναι ένα έντονο, νέον φούξια με μωβ υποτόνους, το οποίο δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει. Βέβαια βλέπω σε βιντεάκια και σε blogs ότι αρέσει σε αρκετές κοπέλες και θεωρούν αυτή την απόχρωση αρκετά ιδιαίτερη. Τι να πω, γούστα είναι αυτά..!
Mini Review:
- Πολύ οικονομικά (η τιμή κυμαίνεται από 3-5 ευρώ)
- Καλή ποιότητα
- Παρόλο που είναι ματ, είναι πολύ ενυδατικά
- Μεγάλη γκάμα αποχρώσεων
- Άριστη απόδοση χρώματος στα χείλη
- Δεν κρατάνε πολύ στα χείλη (περίπου 4-5 ώρες, αν δεν φάτε ή πιείτε τίποτα, ώστε να φύγει το κραγιόν από τα χείλη)
- Είναι πολύ καλά dupes για τα περισσότερα κραγιόν από MAC
- Έχουν ωραία συσκευασία
Αυτά ήταν λοιπόν τα κραγιόν από τη σειρά velvet matte της Golden Rose! Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το post και να σας φάνηκε χρήσιμο για μελλοντικές σας αγορές. Είναι πολύ καλά κραγιόν και οικονομικά, αξίζει να δοκιμάσετε έστω και ένα, δεν θα το μετανιώσετε! Πείτε μου στα σχόλια αν έχετε κανένα αγαπημένο κραγιόν από τα velvet matte και πιο θα θέλατε να αγοράσετε. Εμείς θα τα πούμε στο επόμενο post, μέχρι τότε...
Να περνάτε καλά και πολλά φιλιά!!
P.S: Ξέχασα να σας πω ότι αν ενδιαφέρεστε, τις αποχρώσεις No. 28 & 29 τις βρήκα στο i-beauty.gr και υπήρχαν λίγα κομμάτια σε απόθεμα!
